Vreugde en verdriet liggen soms dicht bij elkaar. Rami Gershon weet er na vorige week alles over. Op woensdag verloor zijn boezemvriend Kenny Saief zijn vader, na een gevecht tegen een slepende ziekte. Vier dagen later vierde hij de eerste grote zege in de Ghelamco Arena. Maar ook toen zaten de gedachten van de verdediger bij zijn ‘kleine broer’. Rami over vreugde en verdriet, zijn sterke seizoen en de ontmoeting met zijn ex-club.
Het was een week van extreme emoties voor je. Zien hoe je beste vriend afscheid moeten nemen van zijn vader en dan de derby winnen tegen Club Brugge.
“Deze periode zal ik nooit vergeten. Vooral de verbondenheid tussen de spelers na de partij tegen Club Brugge was heel bijzonder. Het gebaar voor de overleden vader van Kenny heeft iedereen toen diep geraakt. Als groep zijn we nu nog nauwer met elkaar verbonden.”
Hoe gaat het nu met Kenny?
“Hij voelt zich al wat beter. De gedachte dat zijn vader na jaren vol leed eindelijk rust gevonden heeft, is een grote troost. Maar het blijft niet gemakkelijk om een van je ouders te verliezen op je 21ste. Zeker niet als je in het buitenland verblijft zonder familie. Daarom probeer ik als een grote broer voor hem te zijn tijdens de moeilijke momenten.”
Was je vastbesloten om zijn vader te eren met een overwinning tegen Club?
“Iederéén wilde Kenny een duwtje in de rug geven door te winnen. Sven sprak voor de wedstrijd de kleedkamer toe en benadrukte dat we voor Kenny moesten spelen. Ook de coach en de voorzitter zetten dat nog eens extra in de verf. Weet je, het eerbetoon voor en na de partij was groot nieuws in Israël. Tijdens het achtuurjournaal toonde men de beelden. Dat is uitzonderlijk, want er zijn zoveel problemen in ons land dat sport normaal het nieuws niet haalt. De familie van Kenny vond dat we zijn vader op een prachtige wijze geëerd hebben. Zijn moeder moest zelfs huilen toen ze de beelden zag.”
Een schitterend eerbetoon én een eerste grote zege in de Ghelamco Arena.
“Op die overwinning zaten we al een tijdje te wachten. We wisten dat we ertoe in staat waren na de vorige ontmoetingen met grote clubs. Toen speelden we steeds goed, maar ontbrak dat tikkeltje geluk bij de afwerking. Nu waren we wel uiterst efficiënt. Dit is een wind in de rug voor het verder verloop van de competitie.”
Je speelt al het hele seizoen op een hoog niveau. Is dit de beste Rami Gershon?
“Ik kan nóg beter. Kijk, ieder jaar probeer ik de lat een beetje hoger te leggen. De voorbije jaren werd ik echter afgeremd door blessures. Ik ben dan ook heel dankbaar dat ik dit seizoen nog geen grote tegenslagen gekend. Bovendien werk ik nu harder én slimmer. Vroeger gaf ik bij een lichte blessure nog steeds het volle pond op training. Nu durf ik al eens op halve kracht een oefening afwerken als ik pijn voel.”
Je keert zondag terug naar je ex-club Waasland-Beveren. Met welk gevoel doe je dat?
“Ik ga zeker niet als een dikkenek het stadion binnenwandelen. Het wordt geen makkelijke avond voor ons. Vorig jaar stond Beveren er steeds toen het money time was. Of ik nog contact heb met mijn oude teamgenoten? Ja, zo ging ik deze week nog op restaurant met Colin Coosemans. En ook Renaud Emond en Milos Maric spreek ik nog vaak. Ze vertelden me dat Beveren goed aan het voetballen is en er alles aan zal doen om te winnen.”
(JVDV)
Foto: Yves Masscho
