Landskampioen KAA Gent – wat klinkt het mooi, hè? – maakt zondag een laatste ereronde in het Astridpark. Het einde van een sprookjesseizoen. Want wie had dit zestig wedstrijden geleden durven te dromen tijdens de eerste oefenpot? Zelfs Hein Vanhaezebrouck niet. In zijn laatste persbabbel van het seizoen blikte de coach terug én vooruit.
Blessurenieuws? Dat is er voor een keertje niet – de hoofdpijn bij velen buiten beschouwing gelaten. Vooral Thomas Foket - nog steeds in kostuum - oogde vrij bleekjes. Het moge duidelijk zijn: de Buffalo’s hebben hun eerste landstitel goed gevierd. Hoe zat dat bij Hein Vanhaezebrouck? “Uiteraard heb ik gefeest”, lachte de coach. “En ik heb er ongelofelijk van genoten. Ik heb enkele spelers en stafleden zeer gekke dingen zien doen. (grijnst) Zelf heb ik niet op de tafels staan dansen. Ik ben iemand die ervan kan genieten om anderen gelukkig te zien. Vanop een afstandje heb ik het allemaal aanschouwd.”
“Het maakt iets los hè, zo’n titel”, vervolgde Vanhaezebrouck met de trofee aan zijn zijde. “Deze groep heeft er dan ook een jaar lang keihard voor gewerkt. Vanaf onze teambuildingsweek in de Ardennen is elk individu meegegaan in het verhaal. En geleidelijk aan voelde je dat er steeds meer inzat. Als je je doel realiseert, waan je je in de hemel. We hebben geschiedenis geschreven. Binnen honderd jaar zullen de mensen nog verwijzen naar dit moment. Dat heb ik de spelers ook gezegd voor de partij. Als je wilt dat je naam vereeuwigd wordt, moet je dit binnenhalen. Sven Kums, Brecht Dejaegere en alle anderen zullen steeds de mannen van de eerste titel blijven.”
Voor het cruciale duel met Standard was de spelersgroep twee dagen lang hermetisch afgesloten van de buitenwereld. Hoe ging het er toen aan toe? “De druk en stress vielen goed mee. We hebben eigenlijk een hele rustige week gehad. Ik was zelfs verbaasd dat de spelers zo kalm bleven. Normaal moet je voor zo een belangrijke partij op je groep inpraten en de stress weg proberen te nemen. Dat was nu niet het geval. Overal zag je lachende gezichten en jongens die plezier maakten – zelfs tot vlak voor de wedstrijd. Ik had trouwens het gevoel dat het niet mis kon gaan. Ik liep de hele week met een positief gevoel rond. Maar natuurlijk weet je dat zoiets kan omslaan eenmaal je op het veld stapt. Gelukkig zijn de jongens daar heel volwassen mee omgegaan.”
Alsof een landstitel nog niet genoeg was, zijn de Buffalo’s ook geplaatst voor de groepsfase van de Champions League. “Toen ik Champions League-wedstrijden becommentarieerde voor de televisie, had ik nooit het doel om ooit zelf coach te zijn in een CL-duel. Maar nu het zover is, gaan we ons wel goed amuseren. Het is een geweldig toetje dat financieel en sportief zeer interessant is. Schrik hebben we zeker niet. Want als je angst hebt, krijg je een pak slaag. Dat hebben mijn spelers dit seizoen geleerd in de bekerwedstrijd tegen Anderlecht (Gent verloor met 0-2, nvdr). Nadien is ons dat niet meer overkomen.”
Door de deelname aan het kampioenenbal doen de Buffalo’s vooral financieel een gouden zaak. “Een bedrag van 15 tot 18 miljoen euro schept natuurlijk mogelijkheden. Het is niet de bedoeling om alles snel uit te geven. We moeten verder kijken dan die Champions League-campagne. Kijk, het doel is om de komende jaren bovenin te blijven meedraaien. Daarom gaan we investeren in onze spelersgroep – zonder daarbij gekke dingen te doen. We zijn al een tijdje bezig met alles te analyseren.”
We zouden het nog bijna vergeten: zondag sluiten de Buffalo’s hun seizoen af op het veld van uittredend kampioen RSC Anderlecht. Een feestbus richting Brussel boekt Hein alvast niet. “We trekken zeker niet naar Anderlecht om te feesten. Dat zou van weinig respect getuigen. Onze voorbereiding ziet er dan ook exact hetzelfde uit. De kans is wel reëel dat er een paar andere jongens hun kans zullen krijgen. Spelers die stuitten op jongens die het goed deden. Nu kunnen zij zich laten zien. Het is de kans om te tonen dat onze groep in de breedte in staat is om een resultaat neer te zetten.”
(JVDV)
Foto: Yves Masscho
