Wat een avond. Emotioneel met momenten, maar vooral een mooie afsluiter van onze thuiswedstrijden dit seizoen. Laurent Depoitre loodste als kapitein zijn ploeg naar de overwinning. Na afloop spraken we met de iconische spits die afscheid nam van het Gentse thuispubliek. Hein Vanhaezebrouck sprak op zijn beurt de Buffalo's toe na een match vol emotie.
Hein Vanhaezebrouck: "Dankbaarheid van de supporters heeft mij enorm veel deugd gedaan"
Laurent Depoitre: "Gent zit voor altijd in mijn hart"
Laurent ‘Lolo’ Depoitre - na de mooie afscheidswoorden was het nu tijd voor een Grand Salute in eigen huis. “Het was vandaag nog mooier dan vorig weekend. Wat iedereen hier deed voor mij - supporters, ploegmaats, staf en zelfs de tegenstanders…” Hij werd er even sprakeloos van. “Ik voel veel emoties. Alle mooie herinneringen passeren weer de revue. Iedereen wil ik dan ook van harte bedanken.”
Minuut 29 - zijn rugnummer - werd door het publiek omgedoopt tot Depoitre-minuut, met gezangen aan het adres van de Gentse topschutter aller tijden. “Toen ze begonnen te zingen werd ik echt emotioneel. Na de match volgde dan ook nog een erehaag door de spelers. Het zijn die momenten die voor eeuwig in je geheugen gegrift staan.”
Wat een emotionele dag was het. Een vaarwel van Gentse legendes - de band is er voor eeuwig. “Ik heb altijd alles gegeven voor deze club. Het is fijn te voelen dat zoiets gewaardeerd wordt. Voor eeuwig blijf ik een Buffalo en ik zal hier in de toekomst nog veel matchen meepikken. Gent zit voor altijd in mijn hart.” En hij in die van de supporters. (RG)
Matisse Samoise: "We wilden Lolo en de coach een mooi afscheid bezorgen"
Matisse Samoise - uitgerekend het Gentse jeugdproduct - zorgde met een knappe goal voor een overwinning in de laatste thuismatch van zijn iconische trainer en all-time Gents topschutter, Lolo Depoitre. “Het deed deugd”, klonk het opgelucht. “Vooral om zo, met een positieve noot, afscheid te kunnen nemen van hen. Dat was vandaag het belangrijkste. Ze verdienden dat.”
Vooral die eerste periode van Hein en Depoitre was historisch te noemen. Van op de tribune was de jonge Samoise een bevoorrechte getuige. “Absoluut. Toen beleefde ik die unieke periode als supporter. Daarom heb ik er misschien iets meer feeling mee dan sommige anderen. Buiten Sven (Kums, red.) en Mili natuurlijk, die toen ook in de ploeg stonden. Na hen ben ik het meest betrokken, denk ik. De eerste keer dat we kampioen speelden, was uiteraard ook voor mij heel speciaal en zij waren toen sleutelfiguren.”
Een wedstrijd met emotie als inzet. “Ja, en eigenlijk voelt dat heel dubbel, aangezien we volgend weekend nog een belangrijke match moeten spelen. Door de winst nu kunnen we die wel met een beter gevoel aanvatten. Genk of Cercle? Ik zou het niet durven zeggen. Morgen weten we wie het wordt. Afwachten.”
Wie het ook wordt - ook na 10 matchen is het ultieme doel nog steeds dezelfde: Europees spelen. “Zowel sportief als financieel is dat belangrijk. Als speler is dat uiteraard leuker dan enkel competitievoetbal te hebben. Liever veel matchen dan veel trainingen”, sloot de Gentse winger met een glimlach af. (RG)
