Een maand of twee geleden. Ik pikte de voetbalzoon op aan het station op vrijdagavond en nog voor hij goed en wel ingestapt was, rolde het eruit: "We gaan met KAA Gent naar Georgië. Tornooi spelen. Een selectie van spelers van de U16 en U17-ploeg zal aangeduid worden. Ik hoop hoop hoop dat ik erbij ben. Georgië mama!
Een paar ongeduldige weken passeerden. Dan euforie over de selectie. En verslagenheid over de niet-selectie van een aantal ploegmakkers. In nationale jeugdcompetities strijden pedagogische principes en sportieve prestaties een moeilijk duel. Ik liep de voorbije jaren in de jeugdsport geregeld scheurtjes op in mijn gemoed. De zoon was er sowieso beter tegen bestand dan ik, maar deze keer raakte het verdriet van de achterblijvers hem meer dan hem lief was. En dat vond ik hartverwarmend schoon.
Vorig week bracht ik hem naar de luchthaven. Bestemming Georgië. Met een bende jongelingen reizen is altijd een onderneming. Met een bende Buffalo's reizen is een hele onderneming (van het verre Gent naar Zaventem alleen al). Met een bende Buffalo's naar Georgië reizen is ... een avontuur.
Toch heb ik op geen enkel moment het gevoel gehad dat er niet met de grootste zorg met mijn jonge voetbalindiaan werd omgesprongen. Goed geïnformeerd. Degelijk voorbereid. En met bakken goesting om er een geweldige week van te maken, trokken 4 begeleiders met 18 spelers de wijde wereld in.
Ik leefde mee met de ouders die hun zoon voor zijn eerste vlucht uitwuifden. En ik moest glimlachen om de kerel die begrepen had dat hij alleen handbagage mocht meenemen en verbouwereerd zijn ploegmakkers zag toekomen met grote valiezen. Vijf paar schoenen en een playstation, het raakte maar net in zijn kleine koffer! Geen getob over lange of korte broeken. Dikke of dunne truien. Daar was gewoon geen plek voor. Stress had hij niet. Hij zou gewoon samen met zijn voetbalvrienden zijn kunstjes laten zien op ongekende horizonten. Afgewisseld met een matchke FIFA. No big deal. Hij had er zichtbaar zin in.
De voorbije dagen zat ik geregeld met mijn gedachten in Georgië. Dankzij het uitstekende communicatieteam van tornooi-organisator FC Dinamo Tbilisi (openingsceremonie op tv - up to date posts op Facebook en Instagram - verzorgde banners met tussenstanden en wedstrijduitslagen - foto's en video's met wedstrijdhoogtepunten enzovoort) konden we in België prima volgen wat onze jonge Buffalo's in Tbilisi presteerden.
De geweldig toegewijde PR-man van het reizende Belgische team - in Gent achtergebleven maar met zijn hart in Tbilisi - deelde systematisch alle beschikbare info. Na enkele dagen kon hij de wedstrijdtabel in Georgisch alfabet ontcijferen. Maar voor ons bleef hij zoeken naar de versie in Latijns alfabet. De wedstrijdverslagen in het Georgisch joeg hij snel even door Google Translate voor hij ze doorspeelde. En vanmorgen postte hij alvast de voorziene aankomst in Zaventem. Vertrek en tussenstop in Istanbul waren volgens plan verlopen, dat had hij voor ons opgevolgd.
De ontvangst in Tbilisi was koninklijk, de sfeer in het team was top, de resultaten schitterend. Een ervaring die zal bijblijven. Voor de ene was gids Anna onvergetelijk, voor de andere hun winst of doelpunten tegen ploegen met ronkende namen. De delegatieleider was ontroerd door het kleine altaartje in het voetbalcomplex waar de spelers (orthodox Christenen) vlak voor de match nog even verzamelen voor een bezinningsmoment. Voor de meerderheid was de hechte sfeer in de groep memorabel.
De openingsmatch tegen de thuisploeg Dinamo Tbilisi, spannende rustcijfers.
De eerste match eindigt in een zege,. Sfeer zit meteen goed.
De tweede match. Die waar ze allemaal naar uitkeken: die tegen Inter Milaan.
Aan de rust bleef het spannend
In de tweede helft haalden de Buffalo's hun slag thuis.
Feestje
Derde match. Verliesmatch tegen Gabala (Azerbeidzjan).
De uitslag kan de Belgen niet van de poulewinst houden.
Vierde match. Voor de verjaardag van een Gentenaar hadden ze in het hotel
nog broederlijk meegezongen, de jongens van Alkmaar.
Maar op het veld toonden ze geen genade.
"Onverdiend verloren", luidde de teneur in de Gentse achterban.
Teleurstelling overheerst. Dit kost hen een plekje in de finale.
En die zou gespeeld worden in het grote stadion van Dinamo Tbilisi
Vijfde en laatste match. In de kleine finale botsen de Buffalo's
weer op Inter Milaan. Gelijkspel bij rust.
Na een 0-0 uitslag halen onze mannen winst via penalty's.
Brons is binnen!
De finale van het tornooi: AZ Alkmaar tegen Dynamo Kiev.
De mannen uit Oekraïne winnen het tornooi
Resultaten om mee thuis te komen:
Derde plaats in het tornooi en
Buffalo Vladi die bekroond wordt als 'Vondst van het tornooi'.
Straks haal ik hem weer op in Zaventem. Een weekje school is erbij ingeschoten. Niet onoverkomelijk maar wel om bij stil te staan. De inhaalmanoeuvres zijn inmiddels opgestart. Ik reken op extra inzet. Dat was de deal die we gemaakt hadden.
Behalve een tof tornooi onder voetbalvrienden, waar banden gesmeed zijn waar ze nog lang plezier van zullen hebben, is de reis naar Georgië ook een avontuurlijke en leerrijke onderneming geweest. Een tripje buiten hun comfort zone. Dat was wellicht niet zo geweest bij deelname aan een tornooi in Barcelona. Milaan. Of Manchester.
Moedig van de staf van KAA Gent om dat plan aan te vatten. Ook zij moesten handelen buiten hun comfortzone. Bedankt voor die bijzondere ervaring.
