Senior Danijel Milicivic – jarenlang grote stylist op het veld – zag nu aan de zijlijn, in trainingspak, de Buffalo’s een puike 5-1 op het scorebord zetten. Een glansprestatie was het (na de koffiepauze) – Hein zal fier zijn op zijn vervanger voor één dag. “Voor de tiende keer op rij Europees voetbal halen”, zette Mili op voorhand al het doel van deze Europe Play-Offs scherp. Als toetje heeft de tijdelijke T1 ook een plaatsje veroverd in de geschiedenisboeken van sensatie Jorthy Mokio, die zijn eerste minuten voor de hoofdmacht mocht maken.
First things first. De jongens wisten wat te doen en Gent domineerde dan ook vanaf de eerste minuut. Daarmee was echter alles gezegd – de partij was gezapig te noemen. Tot ene Matias Fernandez-Pardo de bal enig mooi in de rechterbenedenhoek trapte. Amper 19 lentes jong, maar wat een lefgozer. Maart is voor altijd zijn lievelingsmaand – een complete ontbolstering. Lang genieten zat er echter niet in dankzij een heuse frommelgoal van de Luikenaars. De catacomben in met een gelijkspel dus.
Eenmaal terug op het veld werd het een demonstratie. Na heerlijk samenspel trapte Gandelman de 2-1 knap in doel en nadien bleef het doelpunten regenen. Eerst de ingevallen Gerkens en na hem maakte het Marokkaanse duo Kandouss-Tissoudali het af. Vooral die laatste toonde zich erg blij – hij kende niet de gemakkelijkste maanden. Boeken dicht en terug 5 doelpunten in het mandje – 10 goals in 2 opeenvolgende thuismatchen dus, wat een verwennerij voor het Gentse publiek.
Een statement – het is menens voor de Gentenaars. Één eerste horde overwonnen, nog negen te gaan. Die eerste plaats is niet om af te geven. Komende zomer willen de jongens sowieso nog een keer Europa in: niets meer, niets minder. (RG)
