UEFA Conference League - League Phase
Speeldag 1

Wouter Vrancken

Max Dean

Stamford Bridge – een iconisch decor van historische Europese avonden waar de Buffalo’s te gast waren. Max Dean sprong als rasechte lad van vreugde extra hoog in de lucht. “Hier mogen spelen... It’s unbelievable. Overal in het stadion zaten ook vrienden en familie”, glimlachte de immer sympathieke Engelsman. “Dat ze hier zijn voor mij doet me veel. Vanavond is er een kinderdroom uitgekomen.”

De Wikipedia van Chelsea staat overvol: meervoudig Champions Leaguewinnaar, José – The Special One – Mourinho, Didier Drogba en ga zo maar door – The Blues zijn gewoonweg Europese top. “Dat voelden we, uiteráárd. Het niveauverschil is niet te ontkennen – zij horen eigenlijk niet in de Conference League te spelen. Toch toonden we veel karakter tegen zo’n topteam. Alles willen winnen blijft in ons DNA, maar na deze avond mogen we best wel trots zijn.”

Een assist zorgde ervoor dat Dean op zijn minst een voetnoot vormt in de geschiedenisboeken van die topclub. “Als ik niet kan scoren, dan is een assist toch mooi meegenomen”, lachte de spits. “Invallen bij zo’n tussenstand is niet evident, maar ik wou toch indruk maken. Met die tweede goal hebben we de fans toch eens kunnen doen juichen.” Die Gentse supporters – wat een 5-sterrenprestatie was dat zeg. “Al van bij de opwarming waren ze indrukwekkend. Hopelijk geraken ze allemaal veilig thuis.” (RG)

Mathias Delorge

Mathias Delorge – van Am Kehrweg en Het Kuipje naar Stamford Bridge op amper een paar maand tijd. Je moet het maar doen. “Hier heb ik heel mijn leven hard voor gewerkt.” Als jong manneke in Limburg was dit een scenario in dromenland. “Absoluut. Het is mooi om dit dan ook te mogen meemaken. Nu heb ik toch mogen proeven van het allerhoogste niveau ter wereld. Het smaakt wel naar meer, maar nuchter blijven is de boodschap.”

Terug naar het begin van de match – een blauwe lawine was het, de mannen van Enzo Maresca domineerden de fluogele hesjes van de Buffalo’s. “De eerste 15 minuten was ik enigszins onder de indruk – Chelsea greep ons direct bij de keel –, maar nadien voelde ik me groeien in de wedstrijd, durfde ik meer en begon ik meer ballen op te eisen. Het vergde wel karakter om uit hun dominantie te geraken. Er lagen ook wel ruimtes en we voetbalden zo wat kansen bijeen. We begonnen op een bepaald moment ook te voelen dat er iets meer in zat en dat deed ons geloof in eigen kunnen alleen maar toenemen. Ons uitgangspunt was ook om naar hier te komen om op een of andere manier te winnen. We moeten altijd durven dromen en keihard werken.”

Karakter – persoonlijkheid – het was een populair woordje in de mixed zone. “Deze avond was mooi om te zien hoe iedereen er vol voor ging en met trots en borst vooruit het beste van zichzelf gaf. Angst heb ik amper gezien. We moeten onszelf altijd laten zien en niet verstoppen – dat was hier erg belangrijk en die lijn moeten we doortrekken in de competitie.”

Zondag wacht daar zijn ex-familie. De uitgevlogen Kanarie keert voor even terug naar het vertrouwde nest  “Iets bijzonder is dat niet, een wedstrijd gelijk alle andere.” Huh? Een kamerbrede glimlach volgde. Rewind. “Natuurlijk doet het wel iets. Het is sowieso een speciale match, maar dat mag ik op het veld niet in mijn hoofd steken, we willen gewoon te winnen. Het gaat wel heel fijn zijn om iedereen terug te zien.” (RG)