Tottenham Hotspur - KAA Gent | KAA Gent Website

Tottenham Hotspur

Christian Eriksen 10'
Victor Wanyama 61'

2 - 2

NST

KAA Gent

Harry Kane 20'
Jérémy Perbet 82'

"De mentaliteit was vandaag top, we speelden met een groot hart"

Hein Vanhaezebrouck

Hein is een trotste man. Bij het laatste fluitsignaal Wembley als overwinnaar mogen verlaten, zorgt voor een magisch gevoel. Een winnaar zoals hij leeft van en voor zulke momenten. Ook al was het voetbal ongents, de Buffalo’s gingen een feestnacht tegemoet. Algemeen manager Michel Louwagie en zeker onze fiere voorzitter Ivan De Witte mogen zich op de borst kloppen. KAA Gent straalt, ook in Europa. Juichen op het mythische gras van Wembley… het is zeker niet iedereen gegeven.

Op de persconferentie zagen we een blije, maar serene Hein binnenkomen. Waar anderen zouden beginnen over het fantastische resultaat en de kwalificatie, begon hij over het geleverde spel, waar veel afval en weinig dreiging in zat. Kortweg voetbal dat veel minder was dan we van Gent gewend zijn. “Ik zou mij moeten excuseren”, begon de coach die mooi voetbal doceert. “Moet een coach die wint dat eigenlijk doen? Ja, in het opzicht dat ik een coach ben die graag mooi voetbal op de mat legt. Neen, in de ogen van het bestuur, de fans, de spelers en iedereen die Gent een warm hart toedraagt.”

Op het veld zagen we krijgers. Ook al was het niet altijd even mooi, het zweet vloog in het rond. De inzet was indrukwekkend. “De mentaliteit was vandaag top, daar mag ik zeer blij over zijn. We speelden met een groot hart.” De invallers kregen een speciale vermelding, waaronder de 17-jarige Louis Verstraete. Wat een geschenk gaf de coach hem met een Europees debuut in het waarschijnlijk meest mythische stadion van de wereld. “Chapeau dat hij op 17 jaar zijn eerste Europese wedstrijd op die manier speelt. Matton viel zeer volwassen in, terwijl Perbet weer scoort. Ik ben fier op al mijn invallers.”

“Voor u zit dus een coach met mixed feelings.” De succescoach zat oprecht in met het gebrachte spel, maar uiteindelijk zal de blijheid over de kwalificatie de bovenhand nemen. Zijn guitige lach bij het laatste fluitsignaal verried dat. Ook zijn gemaakte grapjes deden dat: “Hoe ver we zullen doorgaan in Europa zal afhangen van de loting: Frankrijk ligt iets dichter dan bijvoorbeeld Turkije.” Of: “Mauricio Pochettino kwam me al twee minuten voor het einde feliciteren, hij kuste me zelfs bijna”.

Hein was goedgeluimd. Ook de supporters scandeerden luidkeels zijn naam. De Ghentennial kende een feestelijk einde. “Wembley is van ons, olé olé.” (RG)

"Dat ik twee keer scoor is niet het belangrijkste, we hebben Tottenham als team verslagen"

Jérémy Perbet

Misschien wel dé held van de avond was Jérémy Perbet. Hij scoorde in de 82ste minuut het doelpunt van de zekerheid en was dus in beide duels beslissend. 'Magnifique' was het woord waarmee hij de kwalificatie beschreef: “We wilden allemaal een grote ploeg bij de loting en die kregen we ook. Zelfs in die mate dat kwalificatie quasi onmogelijk leek. Maar we zijn erin geslaagd een topteam uit de Premier League te kloppen. Dat ik twee keer scoor is niet het belangrijkste. We hebben Tottenham als team verslagen.”

Op de vraag wat hij dacht toen hij scoorde, antwoordde ‘Perbut’: “Eerlijk? Ik wist zelfs niet welke minuut het was. Maar als je scoort op het einde van de match, dan weet je dat de kwalificatie bijna binnen is.
Scoren blijft voor mij sowieso elke keer een kick. Of dat nu tegen Tottenham is of tegen een zogenaamd kleinere ploeg. Om dat gevoel telkens opnieuw te blijven ervaren, blijf ik elke dag hard werken.”

Perbet gaf toe het er niet makkelijk mee te hebben om niet aan de wedstrijd te mogen beginnen: “Het is nooit leuk te horen dat je niet in de basiself staat, maar de coach heeft me uitgelegd waarom. Ik wist ook dat er een grote kans was dat ik zou invallen. Gelukkig ben ik mentaal sterk dus ik heb mezelf voorgehouden om beslissend te zijn in de minuten die ik kreeg en dat is dan ook gelukt.”

En nu? Voor ‘Perbut’ was het duidelijk, doe hem maar Lyon. “Quasi heel mijn familie woont er en dat zou zo’n verplaatsing natuurlijk extra leuk maken.”

"Op de bank had ik meer stress dan toen ik op het veld stond"

Louis Verstraete

17 jaar en spelen op Wembley maken. Het is niet iedereen gegeven. Youngster Louis Verstraete was een van de gelukkigen. En dat op de 100ste Europese wedstrijd voor de Buffalo’s, met als aandenken: zijn wedstrijdshirt om in te kaderen.

“Dit is moeilijk te beschrijven. Al bij al ben ik nog vrij rustig kunnen blijven. Ik had een klein beetje hetzelfde gevoel als toen ik de eerste keer in de Ghelamco Arena speelde. Echt ‘zot’. Ik ben alleszins tevreden dat ik mijn zenuwen onder bedwang heb kunnen houden. Als ik op de bank zat, had ik meer stress dan toen ik op het veld stond. Eenmaal ik in mijn spel zat, ging het allemaal veel vlotter. Al was dat niet evident, want Tottenham speelde heel snel, iets dat ik niet echt gewoon ben. Maar ik heb me niet laten doen. Ik was vooral geconcentreerd op mijn eigen spel. Tegenstander voor de volgende ronde? Elke ploeg is goed. Als we Tottenham kunnen verslaan, kunnen we iedereen aan. We zullen alleszins proberen om zo ver mogelijk te geraken. Ik heb geen schrik.”

“Of ik al veel berichten gehad heb? Mijn gsm bekijk ik later wel, daar begin ik nu niet aan (lacht). Mijn ouders en mijn broer, die ook in het stadion zaten, heb ik wel al gehoord. Super trots waren ze.”

Vorig jaar met de beloften, nu op Wembley. Het gaat allemaal heel snel. Toch blijft Verstraete nuchter, ondanks alle omstandigheden. “Het gaat inderdaad heel snel en in stijgende lijn. Dit is toch wel het toppunt van het jaar om op zo’n jonge leeftijd op Wembley te spelen. Maar goed, we zien wel wat de toekomst brengt.”, besloot de Gentse nummer 33. (TS)

"De sfeer was schitterend, dankzij onze supporters zijn we hier geraakt"

Anderson Esiti

Een opgeluchte Anderson Esiti na afloop van de wedstrijd: “We zijn naar hier gekomen met maar 1 doel voor ogen: ons kwalificeren voor de volgende ronde. En dat is gelukt. Al was het zeker geen gemakkelijke wedstrijd, zeker als je hem vergelijkt met de heenwedstrijd. We konden niet echt in ons spel komen en naarmate de wedstrijd vorderde, kwam de druk bij ons te liggen. Wij wilden absoluut onze voorsprong behouden. Maar het feit dat we dit hebben kunnen verwezenlijken, is ongelooflijk. Na de wedstrijd kwam er veel emotie los, bij iedereen. Een van de hulptrainers stond met tranen in de ogen. This is what football is about.”

“Of ik onder de indruk was van hun spel? Ik speelde ooit tegen ploegen van hetzelfde kaliber zoals Porto en Benfica. Zij speelden ook met dezelfde intensiteit, alles ging heel snel. Dus ik kon er, net zoals vorige week, wel mee om.”

De 22-jarige Nigeriaan vond dat een woordje van dank voor de supporters hier wel op zijn plaats was: “De sfeer was schitterend. Dankzij onze supporters zijn we hier geraakt. We voelden een soort van verantwoordelijkheid tegenover hun. Zij maakten die verre trip, speciaal voor ons. Dus heel erg bedankt aan iedereen die ons gesteund heeft. Deze kwalificatie betekent heel veel voor hun, voor mij, voor de ploeg maar ook voor de club. Dit toont aan dat we ons altijd voor 100 procent geven en daarom ben ik enorm blij dat ik voor Gent speel.” (TS)